Andrea Panzini Emersberger

i pueti de AnconaNostra

Ancona mia

Ancona mia che smici el màre lùju,

che te stramici colca sopr' ai Còli,

che su la schìna ciài qù'l gràn' bizùju

.

dej sfrìgi dei garbì' che strufa i mòli,

'sti mòli gonfi e stràchi de fadìghe

d'i uprài che fa le nàvi...e 'nanz' ai Soli

.

dal Dòmu pòi cuntà' tute le rìghe

e le filàre longhe de qù'i scòj

p'r' indo' j ancunitàni 'nte le cèghe

.

se fa le pésche mànsule ( si vòi

li pòi 'duchià' che moschi fa le ore

a getà' j àmi a l'àqua ai garagòli).

.

Al Dòmu me se stregne ancora el còre

'mprecòsa qù'i cherpùsculi de lùscu

ce pìnge drent' al cèle qù'le dòre

filàre de le nùgule sul Guàscu

e i màrmuri del Còle è ròsa ròsa...

...se smorcia ancora el Zole andandu a làscu.

.

(Do fjòli farfarèli, cu' 'na ròsa

che guanta stréta bè' cu'i làbri sciuchi,

se pja qù'la crignéra tuta rosa

.

dei do lio' del Dòmu e 'nte la boca

ce mete drentu el fiore de l'amore

e pò' de su la schìna a pjà' i palùghi)

.

Do gàte cagnaròle se rincùre

de sui sgradìli a la scalàcia Napi

e fùlighe se sfrìgia su le mùre

.

cu' j ogni a rampignandu de sui màpi...

...le rondule fa j strìdi drent' al cèle,

le nòtule che sfrìgia su le làpe.

Ancona mia sul màre e su le véle

luntàne che se gonfia e pja qù'l vèntu

che pòrta via dal Pòrtu le babèle,

.

che pòrta via da 'st' òrtu de cemèntu.

T'arcòrdi, amore miu, de le lampàre

che sbrìla 'nte la cèga a cèntu a cèntu?

.

Cus'è qù'l lucigore drent' al màre?

Qù'l dòru regimèntu 'ntra le londe

nun pare mìle lùciule de l'àre?

.

E tute qù'le lùme se cunfonde

cu'i bràci lucigànti de qù'l Fàru

luntànu che berlùciga a le sponghe.

.

Benànca che t'arcòrdu e sò' luntànu

me manchi bè' 'na mùchia, digu el veru,

sèi 'na belézza intìga...un fiore càru.  

Ancona mia che scori 'nte le véne,

che m'hai 'rgallàtu mùseghe sincère,

che m'hai inzzegnàtu el màle e ancora el bène,

.

sèi cùme el vì' che drentu a qù'l bichiére

me 'mbriàga el gargalòzzu e me se giàcia

cùme se giàcia el Zole su le sére

.

a zzuchetandu al màre qù'la bràgia

de mastelo' de fògu che se smòrcia

cùme palo' più rosciu de 'na 'rància.

.

Ancona mia, t'arcòrdi qù'la tòrcia?

Qù'l lucigore smòrciu drent' al màre?

Qù'i nùguli rosàstri che s'acorcia?

.

E' i màmuli disàstri de filàre

de brùschi nugulàstri a l'urizonte,

è i lùschi che dà pàce a le cagnàre.

E' moschi j uprài che sòrte da qù'l ponte

de nàve in costruzio' framèz' ai mòli,

'sti uprài che te saluta, le mà' onte.

.

E drent' al Pòrtu smìci qù'i do fjòli...

...qù'le cupiéte mànsule in mistìga...

...qù'i giòghi de le mà' strainìti e moli

.

(o qù'l barbo' c'arcòje qù'la cìga

de sigaréta smorcia sul piancìtu).

Ancona mia...che smòrci la fadìga

.

cu' u' strìgulu de vì'...da già è passìtu

qù'l trèmulu garbì' che sofia dolciu...

..che m'ha strufàtu el còre scanucìtu...

.

...............................................................

...............................................................

...............................................................

INDICE POETA    -    INDICE GENERALE POETI